Ik ben een slechte Nederlander

Mij zal je niet snel bij een voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal zien. Ik heb er een hekel aan als iedereen in het oranje gekleed gaat. Dat is toch gestoord gedrag. Stelletje kuddedieren. Alsof Nederland een eenheid is. Als dat elftal wint ben ik er ook helemaal niet trots op of blij mee. Je zal mij niet horen zeggen dat ‘wij’ gewonnen hebben. Dat slaat nergens op, want ik voetbal niet mee, gelukkig. Er zijn maar elf man (als er gewisseld is zijn dat er meer), die kunnen zeggen dat ‘wij’ gewonnen hebben. En winnen doet Oranje toch niet. Dat blijkt. Eigenlijk voel ik me niet zo Nederlander. Ik ben toevallig hier geboren, maar dat had ook ergens anders kunnen zijn. Ik ben blij als ik thuis ben, maar dat is niet omdat ik dan weer in Nederland ben. Ik vind het gewoon prettig om in mijn eigen bed te slapen. Ik weet eigenlijk niet wat ik er zelf van moet vinden dat ik zo denk. Ik voel dat gewoon zo. Ik zie alleen wel dat het in het Bijbelverhaal Esther anders is. Daar voelen de joden zich sterk verbonden met elkaar als volk. Het volk is in gevaar en dat treft iedereen. Zelfs de koningin dreigt ten onder te gaan. Maar zij zet zich helemaal in om haar volk te redden. Zij denkt wel: ‘ wij, het joodse volk.’ Als zij wint, wordt het hele volk gered. Misschien kan je beter hopen op Esther en haar missie, dan op een voetbalelftal. Ester 5