Doorfluisteren

 Weet je op een kinderverjaardag even niet wat je moet doen? Dan kan je natuurlijk altijd spelletjes doen als: doorfluisteren. Je fluistert een zin in het oor van een kind en die geeft het weer door aan een volgende en zo gaat het de hele rij af. De laatste dan hardop de zin herhalen. Die lijkt natuurlijk helemaal niet meer op de eerste zin was. Het wordt vervormd, omdat mensen het niet goed horen, iets vergeten of omdat ze zin hebben er iets anders van te maken. De veranderingen zorgen voor leuke woordspelingen of onmogelijke, onbegrijpelijke zinnen. Het spelletje is zo leuk dat het zelfs tv quizprogramma’s haalt op zaterdagavond.


Kenmerkend voor dit spelletje is dat je eerst wat gehoord moet hebben voor je het door kan geven. Hoe vervormd het ook wordt, alleen wie iets heeft ontvangen, kan het doorgeven. Dat is  waar Johannes het over heeft als hij zegt dat hij doorgeeft wat hij zelf heeft gezien en gehoord. Wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen we ook aan u (1 Joh 1:3). Voor deze leerling van Jezus was dat natuurlijk goed te doen. Hij was ooggetuige geweest van de wonderen en verhalen die Jezus vertelde. Hij had drie jaar privéles gehad. Hij hoorde bij de meest intieme vrienden. Als Jezus iets speciaals moest doen, dan koos hij onder andere deze Johannes uit. Johannes had genoeg om door te geven.
En wat geef jij door?