Er is meer dan je kan zien

Kinderen weten het vaak beter dan grote mensen: ‘Er is meer dan je kan zien’. Misschien komt dat wel omdat kinderen korter op deze aarde zijn en daardoor nog niet zo lang zijn blootgesteld aan de heersende gedachte in onze maatschappij dat alleen wat je wetenschappelijk kan bewijzen waar is. Het zou ook kunnen dat God alle mensen geboren laat worden met het vermogen om te leven in contact met Hem en dat we vaak vergeten om die vaardigheid te ontwikkelen. En dan blijft het ongebruikt liggen en verstoft het.

Maar ook veel volwassen mensen leven met het verlangen dat er toch wel iets zou moeten zijn. Ze zeggen: ‘Ik hoop dat er meer is. Zeker weten kan natuurlijk niet.’ Precies in dat zinnetje kan je zien hoe wij denken dat iets pas waar is als je het kan bewijzen. Want een kind zegt het anders. Die zegt : ‘Natuurlijk is er meer. Dat voel ik diep van binnen.’ En veel kinderen hebben ervaringen waarin ze Gods aanwezigheid voelen.

Gelukkig hoeven we niet alleen terug naar onze kindertijd om te weten dat God bestaat. We kunnen ook heel zeker weten dat God er is. Jezus is het beeld van de onzichtbare God. Wie op de een of andere manier een ontmoeting heeft gehad met Jezus, die weet zeker dat God bestaat. Er is veel meer dan je kan zien.

Ik heb nog wel hoop

Hoop doet leven, is een bekende uitdrukking. En die snap ik heel goed. Als je zit te wachten op een spannende uitslag van een moeilijk examen, dan is er hoop dat het goed zit, zolang je niet hoorde dat je gezakt bent. Als je een medisch onderzoek hebt ondergaan, dan kan je de hoop houden dat je kerngezond bent, zolang er niemand belt dat je met spoed op gesprek moet komen. In die tussentijd blijf je hopen en verlangen dat het goed zal komen. Hoop doet leven, zelfs in de moeilijkste omstandigheden. 

Politici hebben ook altijd hoop op betere tijden als er een economische crisis aan de gang is. In tijden van terreur en geweld hopen we met elkaar dat mensen tot inkeer komen. Ook als maatschappij leven we van de hoop. Maar daarbij blijkt altijd dat onze verwachtingen op niets gebaseerd zijn. Politici kunnen hun hoop niet waarmaken, blijkt elke keer na verkiezingen. Rare, ontspoorde mensen zijn er altijd weer, waardoor je hopeloos kan worden over de toekomst van deze wereld.

Vanaf het begin van de bijbel speelt hoop een grote rol. Nadat de wereld ten onder ging aan terreur en alleen Noach en zijn familie werd gered, kregen de mensen een teken van hoop: de regenboog. Vanaf dat moment is die zichtbare boog in regenachtige tijden de garantie dat er hoop is voor de wereld. Die hoop is er omdat God het zegt. Hij is geen politicus.

Ik vertrouw niemand

Vroeger gingen we ervan uit dat we elkaar konden vertrouwen. Nu denken we dat we elkaar moeten wantrouwen, totdat blijkt dat we wel op elkaar aan kunnen. Deze uitspraak kwam ik laatst tegen op Twitter en ik herken het. Ik kijk ook extra om me heen als ik in grotere massa's beland. Straks loopt er een of andere gek rond die een aanslag wil beramen. En als ik een auto koop, dan reken ik erop dat die verkoper probeert me op te lichten. En als ik handel op Marktplaats, dan maak ik echt niet zomaar geld over. En als iemand zegt dat hij iets zal doen, dan denk ik: ‘ ik moet het nog maar zien. Eerst zien, dan geloven.’ Ik wantrouw de wereld totdat het tegendeel blijkt.
Het is heel veilig om niemand te vertrouwen. Maar het leven wordt er ook eenzaam van. Ik vertel je niks, want dat ga je tegen me gebruiken. Ik wacht af en durf geen enkel risico meer te nemen. Ik vertrouw je niet. Zo zit ik opgesloten in mijn eigen wantrouwen.
Er moet toch iets of iemand zijn die altijd doet wat hij zegt, die te vertrouwen is. Stel je voor dat God die persoon zou zijn. Als God bestaat en doet wat hij zegt, dan is er in ieder geval iemand om op terug te vallen. Dan kan ik proberen om ook in mijn eigen leven weer wat te vertrouwen. De bijbel zegt het zo: De Heer is niet traag met het nakomen van zijn belofte.

De jacht is mooier dan de vangst of toch niet?

Ook in het nieuwe jaar gaan we op zoek naar geluk. Op allerlei manieren proberen we die ideale situatie te bereiken. Voor de een is dat gelegen in hard werken, voor de ander juist in niets doen. Weer een ander is het liefst samen met vrienden, een ander wordt gelukkig van het leven met zijn gezin. Hierboven staan alleen nog maar positieve vormen van de zoektocht naar geluk. Want er zijn ook negatieve doelen, die meestal gelegen zijn in verslavingen. Die weg levert een moment een geweldig gevoel op, maar daarna zak je dieper weg.

Gelukkig zijn, dat is het grote doel van ons leven. Ouders zeggen het over hun kind: ‘Het maakt niet uit wat je gaat doen, als je maar gelukkig bent.’ Het is de ultieme liefdesverklaring tussen mensen: ‘Jij maakt me gelukkig.’ Tegelijk is het raar met die levenswens van ons. Hoe meer we op zoek zijn naar geluk, hoe minder we het vinden. De jacht is mooier dan de vangst. Als je het hebt, ben je het al weer kwijt.

 

Daarom moet je vooral niet te hard op zoek gaan naar geluk. Dan ga je het toch niet vinden. Daarom is geloven de beste manier om gelukkig te worden. Want wie gelooft, krijgt het geluk als cadeau. Je wordt gezegend, dat betekent, gelukkig gemaakt, schrijft Paulus in een van zijn brieven. Geloven is onder ogen zien dat je uiteindelijk jezelf niet gelukkig kan maken. Hier op aarde wordt ons geluk belaagd door ziekte, onwil en uiteindelijk de dood. Wie dat ziet, kan zich door God gelukkig laten maken. Gelukkig maar.