Ik heb nog wel hoop

Hoop doet leven, is een bekende uitdrukking. En die snap ik heel goed. Als je zit te wachten op een spannende uitslag van een moeilijk examen, dan is er hoop dat het goed zit, zolang je niet hoorde dat je gezakt bent. Als je een medisch onderzoek hebt ondergaan, dan kan je de hoop houden dat je kerngezond bent, zolang er niemand belt dat je met spoed op gesprek moet komen. In die tussentijd blijf je hopen en verlangen dat het goed zal komen. Hoop doet leven, zelfs in de moeilijkste omstandigheden. 

Politici hebben ook altijd hoop op betere tijden als er een economische crisis aan de gang is. In tijden van terreur en geweld hopen we met elkaar dat mensen tot inkeer komen. Ook als maatschappij leven we van de hoop. Maar daarbij blijkt altijd dat onze verwachtingen op niets gebaseerd zijn. Politici kunnen hun hoop niet waarmaken, blijkt elke keer na verkiezingen. Rare, ontspoorde mensen zijn er altijd weer, waardoor je hopeloos kan worden over de toekomst van deze wereld.

Vanaf het begin van de bijbel speelt hoop een grote rol. Nadat de wereld ten onder ging aan terreur en alleen Noach en zijn familie werd gered, kregen de mensen een teken van hoop: de regenboog. Vanaf dat moment is die zichtbare boog in regenachtige tijden de garantie dat er hoop is voor de wereld. Die hoop is er omdat God het zegt. Hij is geen politicus.