Het doet me
verlangen naar de eerste lentedag. Van mij mag hij morgen komen of anders
gisteren geweest zijn. Die dag dat je voelt dat het weer zomer gaat worden. Dat
de zon weer kracht krijgt en dat de bomen weer in het blad gaan schieten. Zo’n
dag dat je vrolijk bent en het liefst op een terras zou gaan zitten. Martin
Bril noemde dat rokjes dag.
Voor mij is dat
gevoel en die kracht in de natuur een aanwijzing voor het bestaan van God. Want
zo’n uitbundige wil om te leven moet toch ergens vandaan komen? Iemand moet dat
toch aan de natuur hebben meegegeven? Dat nieuwe leven in de bieslook en in de
hyacint die naar boven komt, dat laat zien dat God elke keer weer opnieuw
begint. Het lenteproject wordt elk jaar weer enthousiast door God uitgevoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten