En toch gaat het weer groeien

Vorig jaar had ik twee potten lavendel voor de deur staan. De hele zomer bloeiden ze en groeiden ze verder. Als ik de deur uitging en de zon scheen, dan rook ik gelijk de lekkere zoete geur van bloeiende lavendel. Ik waande me in Frankrijk. Toen het herfst werd snoeide ik ze. Maar ik was eigenlijk veel te enthousiast. Vlak boven de grond knipte ik ze af. Toen het weer voorjaar werd gebeurde er niets. Ze begonnen niet opnieuw uit te lopen. Op een dag wilde ik ze wegggooien. Ik trok ze uit de pot om in de container te doen.. En op dat moment zag ik hele kleine groene stukjes aan de grijzige stompjes van vorig jaar. Bijna niet te zien, maar er gebeurde toch wat. Ik was te snel geweest. Ze kwamen weer terug in de pot, wat mest erbij en nu zijn de nieuwe loten al goed zichtbaar.

Ik zie er iets in van God. Hij heeft alleen iets meer geduld en zal ons niet zo snel weggooien. Als je leven afgesneden lijkt of veel te rigoureus gesnoeid is, dan wordt je niet weggegooid. Eindeloos blijft God kijken of er niet iets nieuws komt. Hij geeft water, doet er wat mest bij. En ja, door Gods goede zorgen krijgt je leven weer kleur.