Ezra helpt

Niemand kan alleen leven. Mensen hebben gelukkig anderen nodig. Een vriend, een partner, een collega, een buurman. Zelfs als je nooit je huis uitkomt, moet je boodschappen laten bezorgen en ben je afhankelijk van een ander. Dat is lang niet altijd makkelijk. Mensen bedriegen elkaar. Een vriendschap kan een illusie blijken te zijn en zelfs ouders zijn in staat om hun kinderen in de steek te laten. Je maakt een afspraak, maar die wordt vergeten. Er wordt iets beloofd, maar mensen komen het niet na.  Je kan niet alleen leven, maar tegelijkertijd is het noodzakelijk om je te wapenen tegen de ontrouw van mensen.

Wat zou het mooi zijn als er een helper was die wel te vertrouwen was en die zijn woord houdt. Deze wereld zou geholpen zijn als we iemand hadden die niet ontrouw is, maar die doet wat hij zegt. Natuurlijk is het makkelijk om te zeggen dat het God is die dat doet. Dit is natuurlijk een christelijk weblog. Maar ja, de Eeuwige is niet altijd zichtbaar aanwezig. Daarom stuurt Hij helpers de wereld in die Gods trouw weerspiegelen tegenover de mensen. Ze laten zien dat wie God echt kent en met hem leeft, probeert betrouwbaar te zijn. Een van de bekendste helpers die God stuurt heet Ezra. Zijn naam betekent helper. Hij hielp toen Jeruzalem opgebouwd moest worden. Wat zou het mooi zijn als er nog steeds Ezra’s waren.

Wachten tot hij komt, niks aan

Als ik kan voorpiepen in de rij voor de kassa, zou het zomaar kunnen dat ik dat doe. Want ik heb een hekel aan wachten.

Wachten op een telefoontje is oersaai.

De dagen aftellen tot een baby geboren wordt is vermoeiend.

Staan in de rij voor een kassa, niks aan.

Afwachten tot je oudere kinderen thuiskomen terwijl het eten al klaar is is zo irritant.

Een trein die niet komt en elk moment op de klok kijken voert de stress op.

En de bijbel zegt dat je ook nog eens op God moet wachten. Dat herken ik. Soms merk je niets van God. Je zou wel willen geloven, maar dat lukt maar niet. En dan moeten wachten. Ik heb er een hekel aan. De bijbel snapt dat kennelijk wel, want er staat dat we ons moeten inspannen om te wachten. Het staat er zo: Wacht op de HEER, wees dapper en vastberaden, ja, wacht op de HEER.

Dus ik houd nog maar even vol en wacht tot hij komt.

Een nieuwe ronde voor...de kinderstoel

Annemarie (dat is degene met wie ik getrouwd ben), heeft na een urenlange zoektocht op marktplaats een kinderstoel gekocht. Zo’n dure die minstens een heel kinderleven meegaat. Waar je ook heel veel voor het merk betaalt als je hem nieuw koopt. Nu is ze eindeloos bezig om hem te schuren en te verven. Ik stond er eerst wat sceptisch tegenover. Wat een gedoe en inspanning. Zet gewoon dat oude ding neer. Maar ze krijgt gelijk (dat gebeurt vaker). Hij wordt echt prachtig. Elke dag is ze er wel even mee bezig. Beetje schuren, beetje verven en maar laten drogen. Morgen weer een stukje verder. Nog een paar dagen en onze woonkamer is weer wat fraaier geworden.  En de stoel krijgt een nieuwe ronde.

Ik zie er iets van God in. Soms loopt je leven niet goed. Je baalt van jezelf, van wat je gedaan hebt of wat je overkomen is. Het liefst zou je overnieuw beginnen. Dat is precies wat God met je kan doen. Hij laat het oude voorbij gaan en nooit meer terugkomen. Elke dag is Hij met je bezig. Eindeloos schuurt Hij aan je en verft je. Morgen weer een stukje verder. Nog een tijdje en Gods wereld is door jouw aanwezigheid weer wat fraaier geworden. En jij krijgt een nieuwe ronde.

 

Het fotoboek van God

Deze week was het weer zo ver. Het was tijd om foto's in te plakken. Niet dat ik ze nog met een rolletje maak. Maar een paar keer per jaar laat ik toch maar een stapel foto's afdrukken. Ik ben altijd bang dat al die foto's verdwijnen als er weer eens een apparaat kapot gaat of omdat ik die bestanden niet meer kan openen. Elk kind zijn eigen album. Niet teveel foto's natuurlijk, want dan kijk je er nooit meer naar. En als een kind van de basisschool afgaat, dan stop ik er mee. Dan moeten ze het zelf maar bijhouden, als ze dat leuk vinden.

En dan, als alles weer is bijgewerkt, bladeren in die boeken. Niet vooraf natuurlijk. Want dan kom je er niet meer aan toe om aan de slag te gaan. ‘O, wat was hij toen nog klein,’ ‘Wat een schatje was het toen al.’ Of  ‘o ja, die vakantie toen. Wat was dat fijn.’ Het gaat samen met melancholie: het bekijken van dingen die voorbij zijn. En het is een moment van geluk. Wat was en is het leven mooi. Het zijn geen fotoboeken, maar levensboeken.

In de bijbel gaat het over het boek van het leven van God. Ik denk dat het een soort fotoalbum is, waar God soms door bladert. Hij ziet hoe de mensen zijn. Maar alleen gaat het bij God zonder melancholie. Want Hij weet dat wie in zijn boek staat altijd blijft leven. Dat fotoboek van God is een echt levensboek.