Ook mijn kinderen doen mee

Voor mijn raam loopt een groep kinderen. Mijn eigen zonen zijn er ook bij. Lopen is niet het goede woord. Ze sluipen, verstoppen en rennen naar elkaar toe. Dan richten ze hun NERF geweren op elkaar en drukken af. De kogels vliegen je om de oren. Dat is niet heel erg, want ze doen geen pijn. Ze zijn van zacht plastic. Bijna alle kinderen hebben een rugzakje omgedaan. Daarin zitten de reservekogels en soms nog een extra geweer. Je moet natuurlijk wel genoeg bij je hebben om tekeer te kunnen gaan. Meestal zijn ze er een hele middag zoet mee. Telkens komen er weer kinderen bij die hun geweer thuis hebben opgehaald.  Het ziet er stoer uit. De strijd golft op en neer. Het meeste wat ik hoor is de uitroep: ‘Jij bent dood.’ Meestal wordt dat ontkent door de tegenpartij, wat me een reden lijkt dat het ook niet waar is.

Het is leuk om te zien en tegelijk vind ik het ook opvallend hoe vechten en elkaar doodschieten kennelijk in elk kind (jongen) zit. Het gaat er allesbehalve vredelievend aan toe. Het grootste geluk lijkt erin te liggen zoveel mogelijk tegenstanders uit te schakelen. Ik moet denken aan een bijbeltekst dat geen mens ooit meer zal weten wat oorlog is. Die tijd ligt nog ver voor ons.

Je zou maar een kind krijgen

Een joods verhaal gaat als volgt. God had een grote spiegel. Door de weerkaatsing werd het beeld van God over de aarde verspreid. Maar de spiegel ging kapot. Nu waren er vele duizenden stukjes. Elk stukje weerkaatste de Eeuwige nog steeds, maar slechts een klein stukje. Elk mens is een afgebroken onderdeel van die oorspronkelijke spiegel. Nog steeds wordt God afgebeeld door de mensen. Maar mensen kunnen dat niet alleen. Ze hebben anderen nodig.

Als er een baby wordt geboren, dan krijg je het beeld van God in huis. Hoog bezoek dus. Dat blijkt ook wel. Want alles draait om de pasgeboren baby. Hij hoeft maar een kikje te geven of hij wordt opgepakt, krijgt voortdurend kusjes en als het tijd is om te drinken krijgt hij zijn speciale drank die precies op de goede temperatuur is gebracht. Een prinselijke behandeling voor een bijzonder iemand. Als je, desnoods ’s nachts, je baby in je armen houdt, dan kijk je naar iets van God. Dat kwetsbare huidje, die mooie kraaloogjes, die kleine handjes: ze laten zien hoe God is.

En het laat zien hoe belangrijk mensen zijn. Ze zijn kennelijk in staat om iets van God te weerspiegelen. Dat is hun opdracht in het leven. Niet dat ze dat alleen kunnen. Ze hebben er andere mensen voor nodig.

Feesten met Ezra

In de bijbel komt een Ezra voor. Hij leert de mensen hoe belangrijk feesten is. Mensen moeten niet blijven treuren, maar ze mogen los gaan. Daarom geeft deze belangrijke man in de bijbel opdracht om het loofhuttenfeest te vieren. Een echt feest. Alle mensen bouwen een hutje waar ze acht dagen en nachten in slapen. Dat tijdelijke onderkomen moet zo zijn gebouwd dat je door het dak heen naar boven kan kijken. Je moet de sterren kunnen zien. Zo besef je weer hoe afhankelijk van God je bent. God bewaart je op de reis van je leven.  Ze zullen wel weinig geslapen hebben zo’n week. Je ligt anders, je ziet de sterren en je hebt veel gezelligheid om je heen. Een echte feestweek.

Bij ons thuis is een Ezra geboren. We vieren al een paar weken feest. We gaan helemaal los omdat het zo’n lief, mooi mannetje is.  Het lijkt op het loofhuttenfeest. We zijn ons extra bewust dat het een wonder van God is als een kind gezond geboren wordt. Het is een zegen van God. Hij moet ons en ons kind beschermen tijdens zijn leven. O ja, ook in een ander opzicht lijkt deze tijd op het loofhuttenfeest. We slapen wat minder. Je ligt anders en vaak zien we de sterren in de nacht, terwijl Ezra feest viert en een flesje drinkt. Het zijn echte feestweken.

Ezra snapt het

Veel mensen mopperen als ze een bekeuring krijgen. Vooral als ze maar een paar kilometer te hard hebben gereden en daarvoor weer een paar tientjes mogen aftikken bij het CJIB. Door dat geklaag lijkt het alsof ze helemaal niet blij zijn met de wetten van Nederland. Terwijl bijna alle wetten best handig zijn om het samenleven van zoveel mensen op een klein stukje aarde een beetje te organiseren. Dat veel mensen niet blij zijn met de overheid in Nederland kan je nog beter lezen bij de reaguurders die internet vullen met gevoelens van vervreemding in hun eigen land. Lang niet iedereen is blij met de wet en overheid in Nederland. Die wet zorgt voor chagrijn.

Dat was in de tijd van de bijbel ook al zo. Want of het de wet van God was of de wetten van de overheid. De mensen in Israel hielden zich liever ook niet aan de regels die God had bedacht. Soms was er een uitzondering. Ezra is zo’n uitzondering. Er wordt telkens gezegd dat hij een kenner van de wet was. Aan hem wordt gevraagd om de wet eens goed uit te leggen. En wat zegt hij dan vooral? Als je de wet van God kent, dan snap je dat je feest moet vieren. Want de schepper heeft bewust bedacht dat je van tijd tot tijd moet genieten en vieren dat je God kent. De wet van God zorgt voor plezier. Ezra snapt dat.