Dat grijze rotweer

Ik heb echt een hekel aan dat grijze weer. De hele dag geen zon te zien. Ik denk dan altijd dat het nooit meer licht zal worden. Vooral als de hele dag de wolken laag hangen. Alsof het donker uiteindelijk toch het sterkst is. Als het een paar dagen dit soort weer is, dan word ik steeds minder vrolijk. Rotweer.

Toen ik nog op een middelbare school werkte vond ik het helemaal deprimerend. Dan ging je 's morgens in het donker van huis. Als je 's avonds thuis kwam dan was het al weer donker. En de hele dag was ik binnen in een donker gebouw dat verlicht werd met die vreselijke tl-balken. 

Ik weet natuurlijk dat het al eind november is en dat het nog maar een maandje duurt of de dagen worden weer langer. Maar toch, van mij mag het nu al weer mei zijn. Die grijze dagen vind ik niets. En als die dagen dan ook nog gepaard gaan met aanslagen en angst, dan blijf ik het liefst de hele dag in bed.

Precies in deze donkerheid komt Jezus. Zijn licht schijnt in de duisternis. Vanaf komende zondag verwachten we zijn komst met kerst. Maar het donker is nog zo duister. 

Mijn kale kastanjeboom

Jaren geleden stopte ik een kastanje in de grond. Elk jaar geniet ik van de cyclus van uitkomende blaadjes en bijbehorende  groei van de boom. Vervolgens staat hij een hele zomer vol in het blad. Dan komt de herfst. Afgelopen week zijn de laatste blaadjes eraf gevallen. Nu rest er niets anders dan een stam die uit de grond komt. Het is trouwens bijzonder dat de boom er nog is. Hij heeft ooit een hele zomer voor de deur gestaan en vergat hem water te geven. Wat er toen nog was aan boom verdroogde in de zon. Toen ik het in de gaten kreeg was het te laat en leek er niets van over. Ik zaagde de boom om. Maar tot mijn verbazing liep hij opnieuw uit.
De bijbel vertelt dat wij mensen te vergelijken zijn met een boom. Zoals een boom pas echt kan groeien als hij genoeg water krijgt, zo heeft een mens Gods aanwezigheid nodig. Dat is een mooi beeld: we hebben God nodig. Niet om ons klein te houden, maar om te groeien.
En de kracht van God is nog groter. Zelfs als er voor het oog niets meer is te zien, kan God toch weer nieuwe kansen geven. Ik ben benieuwd hoe hard mijn kastanjeboom volgend jaar groeit.

Het jongetje van het boek

Hij is 17 maanden oud en is onze zoon. Als je hem op de grond zet om te spelen, dan vindt hij daar niks aan. Hij wil bij je staan en tegen je benen aan hangen. Behalve als je hem boeken geeft. Het mogen trouwens ook tijdschriften zijn. En dan maakt het niet uit of het De Kampioen is of het reclamekrantje van de Albert Heijn. Hij gaat lezen. Heel serieus is zijn blik. Van tijd tot tijd slaat hij een bladzijde om. Helaas voor hem kan je zien dat hij nog niet echt leest, omdat hij vaak de boeken op zijn kop houdt. Vooral de kookboeken zijn erg in trek. Die liggen ook voor zijn handjes op grijphoogte. Misschien wordt hij wel een superkok, het jongetje van het boek. Of hij leest later misschien wel heel graag in het levensboek.

Het levensboek is de Bijbel. Daarin staan de prachtigste levenslessen. Bijvoorbeeld dat je niet alleen kan leven van brood alleen. Het reclamekrantje van Albert Heijn lezen of kookboeken is niet voldoende. De mens leeft vooral van de liefde van God. En ik kan lezen dat het goed is om mijn tijd niet alleen voor mijzelf te besteden. De mens moet leven in liefde voor anderen. De Kampioen met al zijn tips voor uitjes is niet voldoende. Het is tijd voor het jongetje van het boek voor een van die mooie kinderbijbels.

Wat een prachtige herfst

Wat een prachtige herfst is het dit jaar. Al een paar weken vroeg ik me af hoe dat toch kwam en plotseling zei iemand het: ‘Het heeft al weken niet hard gewaaid. Daardoor blijven de blaadjes veel langer hangen aan de boom en kunnen we genieten van al die prachtige kleuren.’ En toen merkte ik het ook. Al langere tijd is er af en toe een zacht briesje, maar het stelt niet zo veel voor. Zonder wind hebben de bomen veel meer tijd nodig om van hun rotzooi af te komen. Want voor de boom is het natuurlijk afval: bladeren die niet meer nodig zijn om te leven. Loof dat maar beter snel af kan vallen, zodat de boom zich weer klaar kan maken voor een nieuwe tijd van leven. De boom heeft de wind nodig om de rommel op te ruimen. Als het straks gaat waaien, dan zijn de bomen in een keer schoon. Misschien wel een beetje lastig voor de NS.

In de bijbel wordt de Geest van God vergeleken met de  wind. En die Geest doet precies wat de wind met de blaadjes doet. God blaast met zijn Geest de rommel uit je leven. Wat je lastig vindt, wat als overbodig je leven zwaar maakt, dat wordt schoon door God. Laat maar waaien die Geest, dan word je schoon en ben je klaar voor nieuw leven. Het moet wel gaan waaien deze herfst.