Kerst is Gods wasmachine

Bij ons thuis wordt soms gemopperd: ‘ik kan er niet tegenop wassen.’ Vooral de zaterdag is berucht. Als de wasmand ’s morgens bijna helemaal leeg is, dan is hij aan het einde van de dag overvol. Dat komt allereerst door het sporten, maar ook omdat er op zaterdag wel eens een kamer wordt opgeruimd waarbij uit allerlei hoeken en gaten vieze kledingstukken tevoorschijn komen. Vaak zouden die op maandag al weer schoon moeten zijn.

De wasmachine is ondertussen aan vervanging toe. Geregeld hoor ik de klacht dat het niet meer echt schoon wordt of dat hij niet genoeg centrifugeert.  Het is een enorme klus om voor zeven mensen de was bij te houden. Het is niet alleen het wassen dat tijd kost. Ook het ophangen, vouwen en in de kast leggen kost heel wat tijd. Hoe zouden ze dat vroeger gedaan hebben?, vraag ik me weleens af. Toen er nog met de hand gewassen moest worden.

Misschien denkt God ook weleens: ‘ik kan er niet tegenop wassen.’ Want wij mensen zijn berucht. We komen zomaar problemen tegen die we ver weg hadden gestopt. En hoe moet je dan verder, als God er niet zou zijn? En dan heb ik het nog niet eens over oorlogen. Wie ruimt de rommel van de mensen op? Wie wast er schoon?

Kerst is dat Gods wasmachine nooit aan vervanging toe is. Want Jezus is de vrede van God. Hoe groot je onvrede ook is, er gebeurt iets mee als God ermee aan het werk gaat. Er wordt gewassen en het blijft schoon. Kerst is Gods wasmachine.

Het is niet zo leuk, maar ik deed het wel

Deze week deed ik wat ik zelden doe. Het is zeker niet mijn hobby. Soms moet het op zondagmorgen nog even. Maar nu deed ik het zelfs midden in de week en niet eens voor mijzelf, zoals als ik het nog even snel doe voor ik naar de kerk ga. Het was een heel kleintje, voor onze Levi van anderhalf. Een overhemd strijken, bedoel ik. Alle vouwen en kreukels er netjes uit. Die geur is trouwens wel lekker: van een net gestreken overhemd. En het voelt zo lekker glad. Maar verder vind ik er niets aan. Ik was blij toen ik ontdekte dat er in mijn eigen overhemd nog een vlek zat. Dan kon ik die mooi overslaan, want hij moest toch nog een keer gewassen worden.

Het schijnt wel belangrijk te zijn dat een overhemd er zonder kreukels en vouwen uitziet. Dat is netjes. Daarom komt het hete ijzer op alle stukjes stof, zodat er een mooi resultaat ontstaat.Maar verder hoef ik niet zo nodig te strijken.

Strijken is ook wat Jezus op aarde komt doen. Alles wat in de kreukels ligt, raakt hij aan. Daardoor verdwijnt wat mis ging in je leven. En als je teleurgesteld bent, dan ben je eigenlijk gevouwen. Maar als je het licht van Jezus ziet, dan raak je je verbittering kwijt. Strijk maar door, Jezus.

Dochterlief deed een project

Dochterlief moest een project doen. Tuinkers zaaien en op diverse plekken neerzetten. Trek ik de koelkast open, dan zie ik daar een prutje in een bakje liggen met daarop wat zaad. Ook in mijn werkkamer zijn twee potjes verschenen met duidelijk wisselend resultaat. Ik weet niet wat precies de bedoeling is. Ze is op een leeftijd dat ze haar eigen plan trekt. De enige opdracht die wij kregen was om een foto te maken toen ze een weekend weg was. Maar ongetwijfeld gaat het over de verschillende omstandigheden waarin zaad juist wel of niet ontkiemt. Zaad blijkt vast warmte, vocht en licht nodig te hebben. Ik kan de uitkomst van het proefje zo wel bedenken, maar het is goed als ze het zelf uitvogelt.
Deze tijd van advent is een mooie tijd om te bedenken dat wij mensen het zaad in de wereld van God zijn. We hebben licht nodig. Dat voel ik heel goed als het vroeg donker is. Zou er licht zijn dat niet ten onder gaat in het donker? Ik heb warmte nodig. Want zonder gekoesterd en geliefd te worden groeit geen mens op. Wat kunnen mensen hard zijn voor elkaar. Waar is warmte te vinden? Zonder water is er geen leven mogelijk. Maar waar is schoon water voor alle mensen te vinden?
Wij zijn het zaad in Gods wereld.