Deze week deed ik
wat ik zelden doe. Het is zeker niet mijn hobby. Soms moet het op
zondagmorgen nog even. Maar nu deed ik het zelfs midden in de week en niet eens
voor mijzelf, zoals als ik het nog even snel doe voor ik naar de kerk ga. Het
was een heel kleintje, voor onze Levi van anderhalf. Een overhemd strijken,
bedoel ik. Alle vouwen en kreukels er netjes uit. Die geur is trouwens wel
lekker: van een net gestreken overhemd. En het voelt zo lekker glad. Maar
verder vind ik er niets aan. Ik was blij toen ik ontdekte dat er in mijn eigen
overhemd nog een vlek zat. Dan kon ik die mooi overslaan, want hij moest toch
nog een keer gewassen worden.
Het schijnt wel
belangrijk te zijn dat een overhemd er zonder kreukels en vouwen uitziet. Dat
is netjes. Daarom komt het hete ijzer op alle stukjes stof, zodat er een mooi
resultaat ontstaat.Maar verder hoef ik niet zo nodig te strijken.
Strijken is ook
wat Jezus op aarde komt doen. Alles wat in de kreukels ligt, raakt hij aan.
Daardoor verdwijnt wat mis ging in je leven. En als je teleurgesteld bent, dan
ben je eigenlijk gevouwen. Maar als je het licht van Jezus ziet, dan raak je je
verbittering kwijt. Strijk maar door, Jezus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten