Gelukkig zijn

Soms mag ik een kerkdienst leiden met oude mensen die al voor een deel met hun geheugen in voorbije tijden leven. Dan is het fascinerend om te zien hoe ze opleven bij het zingen van liedjes van vroeger. Die kennen ze en uit volle borst brullen ze mee. Plots zijn ze weer jong. Zonder moeite overbruggen ze bijna een eeuw en wat zijn z gelukkig voor dat moment.  Ik herken dat wel trouwens. Als ik met mijn kinderen liedjes van vroeger zing, dan vlieg ik ook zo terug naar lang geleden.

De bijbel is een geweldig boek. Die gaat met zijn liedjes niet bijna honderd jaar terug, maar bijna drieduizend jaar. Dat is nog eens tijd overbruggen.

In die aloude liedjes wordt over God gezongen in alledaagse taal. Daarom staan er ook prachtige zinnen in. Zoals de allereerste: Gelukkig de mens die niet meegaat met wie kwaad doen. Dat vind ik een mooie zin om aan vast te houden als de hele wereld in verwarring lijkt te zijn wat goed en wat kwaad is. Het is volgens deze zin gewoon zichtbaar wie kwaad doen. Dat zijn de mensen die anderen niet met rust laten. Nou, die kan ik wel aanwijzen. En je bent dus gelukkig als je dat niet doet.

Je kunt dus op twee manieren gelukkig zijn: je geheugen kwijt en oude liedjes zingen. Of nog oudere liedjes zingen en onthouden wat daar staat en het goede zoeken voor de mensen om je heen. 

Paasviering op de Rank

Vanmorgen heb ik twee keer het paasverhaal vertelt aan de kinderen van basisschool De Rank. Dat is prachtig om te doen. Al die aandachtige kinderen die soms hun vinger opsteken omdat ze ook iets van het verhaal kennen. Bij het eerste gebed baden de kinderen zelf al voor de vluchtelingen en de mensen die in Brussel getroffen zijn door de aanslagen. Dat raakte me, omdat ik dacht aan van de week toen ik een van onze jonge kinderen aankleedde. Toen vloog het me ook aan: in welke wereld worden deze kinderen groot?

Heel veel dingen weet ik niet hierbij. Ik snap niet dat God niet anders reageert. Ik snap niet dat kwaadaardige mensen zoveel invloed kunnen krijgen. Ik snap niet waarom regeringen sommige dingen niet samen kunnen oplossen.

Maar een ding weet ik wel: het is goed dat het Goede Vrijdag en Pasen is. Want daar kan je zien dat onze pijn en verdriet aan God niet onbekend is. Zijn zoon kwam naar deze wereld om zelf ten onder te gaan aan terroristen en schuld. Dat is Goede Vrijdag. Dat God zijn zoon stuurt om ons te dragen. Een Goede vrijdag, omdat het voor ons het leven betekent.

Pasen is het nieuwe begin dat God altijd weer wil geven. Ook aan onze kinderen die bang zijn. Doordat Jezus is opgestaan uit de dood kunnen we hoop hebben, zelfs tegenover terreur en angst. Ik ben blij dat het bijna Pasen is en dat ik dat vanmorgen aan al die kinderen mocht vertellen. Ik ben blij met wat Jezus Christus deed. 

Een luier teveel

Er zijn dagen dat ik helemaal geen zin heb om voor mijn kinderen te zorgen. Dan zit ik net en dan ruik ik dat er weer gepoept is. Terwijl het nog maar even geleden is dat de vorige luier verschoond moest worden. Nee, niet weer. Een luier te veel. Ik heb geen zin om zijn rotzooi op te ruimen, zodat hij schoon is. Of je denkt en hoopt dat je even tijd hebt om iets anders te doen, omdat ze in bed liggen. Opruimen, werken of gewoon helemaal niets. Maar als je net begonnen bent, bereiken allerlei klanken je oor, waardoor je weet dat er een kind wakker is. Meestal helpt de aai over de bol niet om verder te slapen. Er moet weer een kind uit bed inclusief al het werk dat daarbij hoort van aankleden en eten geven. Of, als laatste voorbeeld van deze klaagzang, dan moet je snel een boodschap doen. Maar dat gehaast kan je beter vergeten, want er moeten jasjes aan, kinderwagens worden volgeladen. Als ik alleen zou zijn geweest was ik al drie keer heen en weer geweest. Er zijn dagen dat ik geen zin heb om voor mijn kinderen te zorgen.

God is anders. Die heeft altijd zin om voor ons, zijn kinderen te zorgen. En zelfs als ik slaap, waakt en beschermt hij mij, zegt de bijbel. Hij doet niets anders dan alert zijn om te zorgen. Maar het beste kan je Gods zorg en liefde zien in het sterven van Jezus Christus. Daarmee ruimt God onze rotzooi op, zodat we schoon kunnen leven. 

Groeien gaat vanzelf

Een van de mooiste en soms irritante dingen van kinderen is dat ze (bijna vanzelf) groeien. Heb je net genoeg kleertjes voor ze in maat 68, dan passen ze eigenlijk niet meer. Je denkt dat ze nog even vooruit kunnen, maar als je ze aankleed, dan is het rompertje net een velletje dat om een worst gespannen zit. Gelukkig zit er veel stretch in die rompertjes, dus met flink trekken kan het nog wel wat langer mee. Maar onherroepelijk komt het moment dat ze op de stapel te kleine kleertjes belanden.

Het gaat eigenlijk vanzelf. Je hoeft er alleen maar melk in te stoppen en later nog wat ander eten, veel te knuffelen en het groeit vanzelf. Die mogelijkheid is bij de geboorte al meegeleverd. Je hebt er als ouders niet veel invloed op. Je kan er misschien een beetje voor zorgen dat de inname van koolhydraten en suikers een beetje beperkt is, verder gaat het grotendeels vanzelf. Het is ingebakken in elk kind: eten om te groeien.

Het is iets wat God geeft aan deze wereld: de drang om te groeien en groter te worden. Dat is niet alleen belangrijk voor kinderen, maar ook voor alles wat in de aarde gezaaid wordt. Dat moet ontkiemen en groter worden. Anders hebben we over enige tijd niets te eten. Het is maar goed dat God de wereld zo heeft gemaakt dat alles wil groeien.

Wortelkanaalbehandeling

Een paar weken geleden voelde ik mijn kies. Onder een vulling bleek het verder te zijn gegaan met het verrottingsproces. ‘Een lekkende vulling’, wordt dat verhullend genoemd. Hij werd gevuld, maar dreigend werd er al bij gezegd: we weten niet of het is gelukt. Anders is er een wortelkanaalbehandeling nodig. Al snel bleek dat ik mijn kies inderdaad nog voelde. Ik voelde hem steeds meer, tot afgelopen vrijdag het niet meer te doen was. Gelukkig kon de tandarts gelijk een korte behandeling verrichten, maar ik moest gisteren terugkomen voor het echte werk. Woensdagmorgen kwam ik even in de verleiding om niet meer te gaan. Ik voelde niets meer. Maar toch gegaan en bijna twee uur met mijn mond open gelegen en meegemaakt hoe allerlei slangetjes, vijltjes, boortjes, plastics, rubbertjes en uiteindelijk vulmateriaal gebruikt werd. Nu moet het nog herstellen, maar dan moet het goed zijn. Het was een grondige beurt voor deze kies. Het oppervlakkige herstelwerk tot nu toe was niet voldoende.

Het lijkt op het herstelwerk van Jezus Christus. Tot zijn komst probeerde God nog wat van de wereld te maken. Maar steeds meer bleek dat het niet voldoende was. God zelf moest ingrijpen en wat rot en slecht was weghalen. Jezus’ weg naar het kruis is een grondige beurt voor deze wereld. Het oppervlakkige herstelwerk is niet voldoende.