Soms mag ik een kerkdienst leiden met oude mensen die al
voor een deel met hun geheugen in voorbije tijden leven. Dan is het fascinerend
om te zien hoe ze opleven bij het zingen van liedjes van vroeger. Die kennen ze
en uit volle borst brullen ze mee. Plots zijn ze weer jong. Zonder moeite
overbruggen ze bijna een eeuw en wat zijn z gelukkig voor dat moment. Ik herken dat wel trouwens. Als ik met mijn
kinderen liedjes van vroeger zing, dan vlieg ik ook zo terug naar lang geleden.
De bijbel is een geweldig boek. Die gaat met zijn liedjes
niet bijna honderd jaar terug, maar bijna drieduizend jaar. Dat is nog eens
tijd overbruggen.
In die aloude liedjes wordt over God gezongen in alledaagse
taal. Daarom staan er ook prachtige zinnen in. Zoals de allereerste: Gelukkig
de mens die niet meegaat met wie kwaad doen. Dat vind ik een mooie zin om aan
vast te houden als de hele wereld in verwarring lijkt te zijn wat goed en wat
kwaad is. Het is volgens deze zin gewoon zichtbaar wie kwaad doen. Dat zijn de
mensen die anderen niet met rust laten. Nou, die kan ik wel aanwijzen. En je
bent dus gelukkig als je dat niet doet.
Je kunt dus op twee manieren gelukkig zijn: je geheugen
kwijt en oude liedjes zingen. Of nog oudere liedjes zingen en onthouden wat
daar staat en het goede zoeken voor de mensen om je heen.
Wat was jij nog laat op ! Geef mij maar de liedjes en liederen van vroeger en en dat mijn geheugen hopelijk in tact blijft.
BeantwoordenVerwijderenMooi hoor Pieter.
BeantwoordenVerwijderen