Dit jaar was ik op vakantie aan de rivier de Ubaye in Zuid
Frankrijk. Een van de weinige rivieren waar de waterstand op geen enkele manier
te regelen is. Het valt gewoon met alle kracht naar beneden. Heeft het flink
geregend, dan zie je dat direct terug in de waterstand. Allerlei kleine beekjes
monden uit in deze rivier en maken de stroom steeds krachtiger en sterker. En
aan de manier waarop de oevers uitgesleten zijn kan je zien met welke kracht
zand en steen worden vervoerd door het water van de rivier. Daarom kan je
heerlijk raften op die rivier. Wat een kracht heeft het water! Af en toe vlogen
er mensen overboord omdat we door de kracht van het water onverwacht bewogen. En als je in het water
lag, voelde je direct hoe je werd meegezogen door het water. Ik hoopte nog
even: ik ga nog een keer alleen met een kayak de rivier af. Maar dat was te
link. Het water is te sterk. Daar kan ik niet tegenop. Het water is
overstelpend.
De bijbel heeft hetzelfde beeld. Bij God vandaan gaat een
rivier stromen. Die rivier brengt overal leven. Het water wordt steeds sterker.
Niet omdat er steeds nieuwe stroompjes bijkomen, maar omdat Gods liefde steeds
sterker wordt als je er een keer in staat. Ik dompel me onder in Gods liefde. Die
is overstelpend.