Schoolklas in de kerk

Op dinsdag komen er geregeld schoolklassen naar de Dorpskerk in Spijkenisse. Groep 7 of 8 krijgt dan een rondleiding. Ze mogen naar boven en bij het carillon kijken. Wat is die grootste klok zwaar en wat is hij groot. Ze gaan ook bij het orgel langs en ze krijgen natuurlijk een rondleiding door het gebouw. Het laatste doe ik geregeld (het is ook niet zo handig om mij iets te laten vertellen over een orgel of carillon. Dan kom ik niet verder dan: het is een muziekinstrument). Ze willen alles weten: of er nog mensen onder de grafstenen liggen. Waarom de toren zo scheef staat. Hoe lang de paaskaars kan branden voor hij op is. En wij geven natuurlijk antwoord: dat alleen de grafstenen er nog zijn. Er is trouwens wel een verdrietig hoekje in de kerk. Daar liggen stenen van gezinnen die meerdere kinderen verloren. Dat de toren verzakt is, omdat ze geen goede fundering eronder deden (maar dat hij nu niet verder kan zakken). En dat de paaskaars elk jaar met Pasen wordt vervangen, omdat we dan als kerk vieren dat God sterker is dan de dood. Meestal belanden er wel wat kinderen op het knielbankje dat gebruikt wordt bij huwelijken. Niet te dicht bij elkaar als jongen en meisje natuurlijk. Dat is eng als je in groep 7 zit.
En ik denk elke keer: wat fijn dat er een kerk is waarin je kan vieren hoe God bij alles van ons leven betrokken is.