Ik ben heel sterk

Op dinsdag halen we meestal brood voor de hele week. Zes broden en soms negen. Want, zoals bijna iedereen in Spijkenisse weet: Op dinsdag kan je bij Voskamp drie broden kopen voor de prijs van twee. Dat scheelt toch wat eurootjes. Deze dinsdag wilde onze jongste zoon van net twee zelf een brood naar huis dragen. In een plastic tasje. Dat ging eerst best goed. Hij hield het zakje goed boven de grond. Op een gegeven moment sleepte het plastic over de grond. Het werd te zwaar voor hem. Maar op de vraag of wij het moesten dragen zei hij: Nee, zelf doen. Ik kan dit. Ik ben heel sterk. En weer ging de zak de lucht in. Een paar stappen verder zakte hij toch weer naar de grond. Maar nee, hij bleef hem zelf dragen. Ik kan dat. Ik ben heel sterk. Maar het ging niet meer. Toen vroeg ik: Zal ik jou optillen? Dat vond meneer een goed idee. Dus ik tilde hem met zak en al en droeg hem naar huis. En hij keek me aan: zie je wel dat ik het zelf kan? Ik draag hem toch! Ik ben heel sterk. Zo kwam zoon zelf met broodzak thuis.

Zou het niet zo zijn dat God het op dezelfde manier doet? Dat hij ons door het leven draagt en ons tegelijkertijd het idee geeft dat we het helemaal zelf doen.