Ik heb zin in de kerstnachtdiensten

Ik vind de kerstnachtdiensten prachtige kerkdiensten. Dit jaar mag ik weer drie keer een dienst leiden op 24 december. Ik kan niet wachten om te beginnen. Eerder beleefde ik dat anders. Toen vond ik het lastig dat er zoveel mensen kwamen die normaal niet komen. En dan moest de kerk ook nog aan hun verwachtingen voldoen. Terwijl de kerk toch zo anders is dan mensen vanuit het verleden denken. Maar nu heb ik geen last meer van dat soort gedachtes. Dat komt door iemand uit de gemeente waar ik predikant ben. Die zei een keer: “ik vind kerstavond een prachtige kerkdienst. God zorgt ervoor dat iemand de waarheid over zijn leven gaat horen. En al die andere honderden mensen zijn daar getuige van.”

Kerst met al zijn diensten. Mensen komen vol verlangen naar verbinding, vrede, zingeving en gezelligheid. En God geeft dat door als kind geboren te worden. Vanaf Kerst zijn God en mens altijd met elkaar verbonden. Ons bestaan wordt door God zelf beschenen, verlicht en gedragen. Gods liefde is zo groot dat hij zich aanpast aan ons om in contact te kunnen komen met ons mensen. Ik kan niet wachten om die boodschap te mogen vertellen. En nu maar afwachten in wie de Geest van God zo gaat werken dat hij dit jaar de waarheid over zijn leven hoort. En ik mag er getuige van zijn.

Ik heb zin in al die kerkdiensten in de Dorpskerk van Spijkenisse

Al die sneeuw

Het was spectaculair, al die sneeuw. ik zag een plaatjes als ik uit het raam keek en het was natuurlijk lekker om buiten te lopen en de sneeuw te voelen. Het was goede plaksneeuw. Dat zag je direct  in de vele sneeuwpoppen die overal kwamen te staan. Onze jongste twee hadden nog nooit zo'n pak sneeuw gezien.  Ze vonden het prachtig, vooral het gooien met sneeuwballen.

Grappig om te zien hoe wij die sneeuw totaal ontwend zijn. Binnen een paar uur is heel Nederland ontregeld en wordt er aangeraden om thuis te blijven. Wat een angst bij het KNMI. Terwijl het buiten veel mooier is als het gesneeuwd heeft. De wereld ziet er zoveel liever uit als het gesneeuwd heeft. Al dat wit laat een wereld zien die schittert. Er zou een advies gegeven moeten worden om naar buiten te gaan: sneeuwpoppen bouwen en sneeuwballen gooien. Niets is mooier dan spelende mensen.

Ik snap wel dat een witte Kerst het mooist is. Niet alleen voor ons romantische gevoel  van knusheid. Dat misschien ook, maar daar heb ik eigenlijk niet zoveel mee. Het witte van de kerst weerspiegelt waar het met kerst over gaat: Het kwetsbare kerstkind draagt deze wereld. God komt naar deze wereld zodat de mensen weer kunnen spelen. 

Bladimir

Ik moest deze week aan Bladimir denken. Bladimir ontmoette ik jaren geleden in een sloppenwijk in Peru. Ik was daar voor de stichting Tikani, die hulp biedt aan mensen die het zoveel minder hebben. Bladimir was gehandicapt en kon niet praten. Hij droeg een helmpje omdat hij met zijn hoofd overal tegenaan botste. Maar hij kon ook lachen. Vooral als je gekke bekken naar hem trok.

Een paar jaar later hoorde ik het verdrietige bericht dat Bladimir was vermoord. Wie dat deed, is nooit duidelijk geworden. Daar is geen aandacht aan besteed, want gehandicapte mensen tellen niet mee in Peru. Het zal wel een straf zijn als mensen met een beperking worden geboren, denken de mensen in Peru.

Ik moest aan Bladimir denken, toen ik las dat er een jongetje van 15 jaar uit Schiedam was vermist. Abdullah is doof, verstandelijk beperkt en autistisch. Een enorme politiemacht rukte uit om hem te zoeken. Een helikopter maakte opnames met een warmtecamera. Uiteindelijk werd hij gevonden in een tuinhuisje, nadat er ook een amber alert was uitgegaan.

Het verschil tussen de zoektocht naar Abdullah en het verhaal van Bladimir raakte me. Wat ben ik blij dat ik in Nederland woon met aandacht voor het zwakke. Ik zie daarin de zorg van Jezus voor het kwetsbare. Zou dit verschil in aandacht voor het gehandicapte misschien komen door de christelijke achtergrond van onze cultuur? Dan maak ik me wel zorgen voor de toekomst.