Langs het bos

Het is ’s avonds iets langer licht. Ook is er heel soms een avond dat ik thuis ben. Die twee dingen bij elkaar betekenen dat ik ’s avonds kan hardlopen. Meestal loop ik naar de rand van Spijkenisse. Daar kan je mooi lopen en in de schemering staan ze meestal tussen de bomen: een paar reeën. Rustig grazen ze het gras. Ze zijn wel wat verkeer gewend. Meestal zwaai ik even naar ze en zij bewegen hun kop als teken van groet. Mijn avond is weer goed. Zeker als ik ook nog wat hazen zie rennen. De ijsvogel die ook ergens rondvliegt hoort bij de zeer zeldzame verrassingen bij een rondje hardlopen. Dan kan de hele maand niet meer stuk.

Ik vind het mooi om te zien hoe die dieren zich aanpassen aan een leven zo dicht bij de mensen. Ze schrikken niet van loslopende honden, rondrennende mensen en sjezende scooters. Rustig grazen ze in de avondschemering hun eten bij elkaar. Hoe kan het toch dat dieren zo zichzelf kunnen aanpassen aan de omstandigheden?

Ik zie er de kracht van God in. Die heeft de wereld zo gemaakt dat de natuur zich aan kan passen en telkens weer mogelijkheden ziet om in leven te blijven. Een teken van Pasen.

Dit blog gaat verder op mijn nieuwe website cpieterboth.nl
\

Hallejuja

Op Eerste Paasdag werd ik om vijf  uur wakker van onze jongste peuter. Om te voorkomen dat iedereen wakker werd, nam ik hem mee naar beneden. Samen stonden we voor het raam. Heel in de verte kwam een lichtstraaltje naar beneden. Ik beeldde me in dat er vrouwen voorbij liepen, verdrietig en met een kruikje in hun handen. Naar het graf van Jezus. En dat ze iets later terugkwamen, blij dansend en zingend. Want de Heer was opgestaan. Als ze terug zouden zijn gekomen, heb ik het niet meer gezien. Want toen sliep ik weer.

Op Eerste Paasdag kwam ik om half acht beneden. Ik hoorde mijn vrouw nog zeggen: ‘Je weet wat je moet zeggen!’ Onderaan stonden onze  twee peuters en het eerste dat ze zeiden was: ‘De Heer is waarlijk opgestaan, hallejuja’. (twee keer de l in een woord is erg moeilijk). Dat hielden ze een groot gedeelte van de dag vol bij iedereen die ze tegenkwamen.

Deze donderdag leidde ik een paasviering in een verzorgingshuis. We lazen hoe de engelen tegen de vrouwen zeiden dat Jezus was opgestaan. Op dat moment schreeuwde een van de aanwezigen keihard ‘Yeah’ door de zaal waarop de rest instemmend knikte.

Pasen is een feest voor iedereen die als een kind vol verbeelding gelooft. Hallejuja.

Dit blog is ook te volgen via mijn website cpieterboth.nl

Pasen is niet uit te leggen

Elke week schrijf ik een blogje over iets uit het dagelijkse leven en dat probeer ik dan te verbinden met wat ik geloof. Als je terugleest in mijn blogjes dan kan je zelf bekijken of dat lukt of niet.

Deze week lukt het niet. Dat komt door Pasen. Dat feest is zo groot en bijzonder, dat alle voorbeelden uit ons leven niet bij machte zijn om iets zinnigs over dit feest te zeggen. Pasen is te groot en mijn leven te klein om echt bij elkaar te passen.

Zo zou ik kunnen vertellen dat het lente wordt. Dat alles weer gaat groeien en dat Jezus op diezelfde manier leven geeft. Maar de kracht van de opstanding is veel groter dan het ritme van de seizoenen. Want met Pasen wordt het kwaad overmeestert.

Ik zou het kunnen hebben over de geboorte van een kind (ik was deze week op kraamvisite!). Maar Christus geeft ons niet alleen het leven, hij overwint ook de dood. Hij geeft niet alleen het leven, hij herstelt het ook.

Ik zou het kunnen hebben over de momenten dat ik mijn wensen opzij zet, omdat ik vader moet zijn voor mijn kinderen. Maar nee, dat is geen opoffering zoals God dat doet. Dat hoort gewoon bij het leven.

Er is niets dat Pasen uit kan leggen.

dit blog gaat verder op www.cpieterboth.nl

Leve de afwasmachine

Ooit kocht ik voor het eerst een afwasmachine. Daar droomde ik al jaren van. Want afwassen, daar had ik in mijn jeugd een enorme hekel aan gekregen. Dat gepruts in een bak met een borstel. Dat voorspoelen of dat boenen op vet. Nee, het was mijn hobby niet, dat afwassen.

Ik weet nog goed dat ik hem voor de eerste keer aanzette. Helemaal volgestouwd met vieze bordjes en bekertjes. En dan het blokje erbij en aanzetten. Ik heb er maar een stoel bij gepakt en een uur naar het snorren van het apparaat geluisterd. Zo, daar wordt gewerkt en ik zit er lekker bij. Wat mij betreft een lintje voor de uitvinden van de afwasmachine. Ik heb ook nog een tip voor een volgende uitvinding: een apparaat dat ook zichzelf kan inladen en uitpakken.

Volgende week is het de goede week. De week waarin volgelingen van Jezus stilstaan bij zijn lijden en sterven. Er zijn allerlei indrukwekkende beelden in de bijbel om uit te leggen waarom dat nodig was. Een van die beelden is dat God op die manier het kwaad van deze wereld wegwast. Het lukte mensen maar niet om dat zelf te doen. Daar was Jezus voor nodig. Hij is Gods afwasmachine.

Op de fiets

Deze week ben ik op de fiets naar Rijnhaven gefietst vanuit Spijkenisse. Een van onze kinderen zit daar op school, op de Passie. Vanaf nu gaat hij op de fiets en de eerste keer ben ik meegefietst. Van te voren dacht ik dat we bij elke boom zouden moeten stoppen. Als je met de auto gaat heb je voortdurend stoplichten. Maar dat viel reuze mee. Overal prachtige fietspaden waardoor we flink door konden fietsen. En waar de auto’s moesten stoppen voor rode lichten, konden wij vaak met een boogje eromheen. In een klein uurtje waren we er. En terug deed hij het in vijftig minuten. Prachtig dat beleid om het fietsen aantrekkelijk te maken. En dan ook nog heel wat fietspaden met prachtig asfalt, zodat je soepel over het wegdek zoeft. Wil je een Nederlands stad leren kennen, pak de fiets! O ja, ik was wel zo lui om terug lekker de metro te nemen.

Jezus is Gods’ fietspad. God zelf kan je natuurlijk niet zien. De onzichtbare God woont ver weg in de hemel. Die is onbereikbaar. Om toch God te kunnen kennen, is Jezus naar deze aarde gekomen. Dat was volgens het beleid van God. Zo kan je makkelijk met God omgaan. Jezus laat ons zien hoe mooi en liefdevol God is. Hij is Gods’ fietspad.  

Deze blog gaat verder op www.cpieterboth.nl

Kindervoetjes in mijn schoenen

Als onze peuters mijn schoenen zien dan vliegen ze erheen. Eerst wordt het eerste beentje in een schoen geschoven en daarna het andere beentje. Het maakt niet uit of ze zelf schoenen aanhebben of niet. Ze passen er gewoon in. En dan komt het lopen. Vol verwondering stappen ze rond.  Voetje voor voetje door de woonkamer. ‘Kijk eens, papa, jouw schoenen. Ik lijk op jou.’ Zou dat het zijn dat die schoenen als een magneet op hen werken? Dat ze zo graag op hun vader willen lijken. Dat zou wel verklaren waarom onze tieners die neiging helemaal niet meer hebben. Die weten heel goed dat ze beter zichzelf kunnen zijn. Maar laat die peuters nog maar lang genieten van mijn schoenen.

Als God de mensen maakt dan worden ze gemaakt naar het beeld van God. Een van die prachtige uitspraken uit de bijbel. Het is een uitnodiging voor de mensen om God te weerspiegelen in hun leven. Als wij door God gevormd worden zet God zijn schoenen klaar. Hij hoopt dat wij in die schoenen stappen en door deze wereld gaan en daarbij vol verwondering om ons heen kijken. En dan proberen om net zoveel lief te hebben en goed te doen als God.

Gods schoenen passen wonderlijk goed.

deze blog gaat verder op www.cpieterboth.nl

De voetstap in het zand

Afgelopen zondag was het mooi weer. Dan is het prettig als je dicht bij het strand woont. Wij naar Rockanje. We waren niet de enige die dat idee hadden. In een lange optocht liep iedereen van de parkeerplaats naar de kust. Het was even ploegen door het zand voor we met de kinderwagen bij het water waren. Daar rijdt het net wat makkelijker. Daar was ook goed te zien hoeveel mensen er waren. Al die voetstappen in het zand. Tot er een grote golf kwam en weg waren al die afdrukken.

Dat strand met die voetstappen heeft wel iets van ons leven. Het lijkt heel wat, zo’n afdruk in het zand. Zeker als je er heel dichtbij komt. Maar een golf is voldoende om hem weg te spoelen. Zo stelt ons leven ook niet zoveel voor als je er van wat afstand naar kijkt. De mens is als een afdruk in het zand, zou zomaar in de bijbel kunnen staan. (Er staat dat de mens als het gras is; even bloeit en dan weer verdwijnt).

De bijbel zegt nog meer. Namelijk dat God niet weg wordt gespoeld door een golf. Zou dat niet wat zekerheid kunnen geven aan een leven dat anders te grillig is?  

Deze blog wordt voorgezet op cpieterboth.nl

Geen zin

Vandaag kwam onze dochter vroeg thuis uit school. Eerst zei ze nog dat ze hard ging werken aan haar huiswerk. Maar na een half uurtje kwam ze al weer naar beneden. ‘Ik heb helemaal geen zin om iets te doen.’ Ik herkende dat wel. Ik wil ook niks vandaag. Gelukkig gingen ze schaatsen bij de Olympische spelen. En nog wel de 10 kilometer. Dat duurt tenminste lekker lang. Dan is het niet zo erg om geen zin te hebben, want je doet toch al iets. Nou ja, Sven the man won niet eens.
Straks moet ik onze peuters gaan halen uit de peuterspeelzaal. Daar heb ik ook geen zin in. Ze gaan vast vanmiddag niet zo goed luisteren. Ik heb trouwens ook helemaal geen zin om dit blogje te schrijven. Dan moet ik weer iets bedenken en dat wil ik niet. Het ligt trouwens aan het weer. Het was de afgelopen dagen prima, maar nu is het weer zo grijs. Het is echt tijd om te lezen uit het bijbelboek Prediker:
Maar toen nam ik alles wat ik ondernomen had nog eens in ogenschouw, alles wat mijn moeizaam gezwoeg me opgeleverd ha, en ik zag in dat het allemaal maar lucht en najagen van wind was. Het had geen enkel nut onder de zon.
Zie je wel: de bijbel voelt het goed aan.

Deze blog wordt voorgezet op cpieterboth.nl

De bruggen van Spijkenisse

Spijkenisse ligt op een eiland. Vroeger had je een pontje nodig om Voorne-Putten te bereiken. Eigenlijk nu nog. Er liggen wel wat bruggen naar dit eiland. Maar het blijkt best ingewikkeld te zijn om ervoor te zorgen dat die het ook allemaal doen en niet uitgeschakeld worden door een storing. Zo is er een Botlekbrug. Deze brug bestaat nog geen drie jaar, maar heeft al 110 keer een storing gehad. Niet voor niets heet hij de Bottleneck Brug. Het is zo’n beetje de grootste hefbrug van Europa, maar daar heb je niet zoveel aan als je er weer eens twee uur over doet om thuis te komen. En dan is er nog de Spijkenisserbrug. Tja, die staat soms rustig in de spits 20 minuten open voor een zeilbootje. Natuurlijk wordt er nagedacht over oplossingen: een extra brug (liefst zonder storingen) of het doortrekken van de A4 met een tunnel erbij. Maar ja, het kost allemaal geld, om het maar niet over onwil te hebben van omliggende gebieden met andere belangen. Ondertussen moet je zorgen dat je voor de spits Spijkenisse in of uit bent. We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet.

We hebben een verbinding nodig, anders komen we er niet. Voor mij geldt dat voor meer dan alleen om bij mijn huis te komen. Het geldt voor mijn hele leven. Ik heb een brug nodig om met God in contact te komen. Zou Jezus niet de verbinding kunnen zijn? Dan kan ik thuis komen.

Deze wekelijkse blog is beter te volgen via mijn website: www.cpieterboth.nl

De luizenmoeder

Natuurlijk kijken wij thuis ook naar de luizenmoeder. Ik kom ondertussen al zo’n 12 jaar op een basisschool, dus sommige dingen zijn herkenbaar. Al vind ik de juffen (en meesters) die ik ken veel communicatiever dan de juffen van de Klimop. Het is wel lachen om die jonge alleenstaande moeder van Floor die zich elke morgen in de slangenkuil van het schoolplein begeeft. Het is zo’n serie waarin je veel van de bijbel terugziet. Het rauwe alledaagse leven komt voor in de Luizenmoeder en in de bijbel.

Die manipulerende directeur die zich er telkens weer onderuit kletst is natuurlijk een prachtig voorbeeld van het misbruik van een positie en het gekonkel om de macht te blijven bezitten. De bijbel is vol van zulke figuren die er alles aan doen om niet van hun voetstuk te vallen.  

Het mooiste personage vind ik Volkert, de conciërge. De kinderen mogen bij hem komen. Hij zorgt ervoor dat ze aan het leren komen en dat ze gezien worden. Hij ziet ook trouwens de hulpmoeder die zichzelf volledig voorbijloopt echt staan. Hij trekt zich niks aan van de macht. En hij is natuurlijk vol littekens in zijn ziel. PTSS is niet niks. Hij lijkt wel een beetje op Jezus. Die zegende de kinderen, zag de mensen hoe ze echt zijn. Daarnaast kreeg hij de machthebbers elke keer op de kast en draagt hij na Pasen zijn littekens met zich mee.

Het zou mij niet verbazen als de conciërge in de loop van de serie nog meer de zondebok wordt die de fouten van anderen draagt. 

Deze wekelijkse blog voortaan ook te vinden op www.cpieterboth.nl 

De glijbaan in Blijdorp

Afgelopen maandag was het weer tijd voor een bezoekje aan diergaarde Blijdorp. Zo’n abonnement is erg handig als ik eens een dag niet zoveel zin heb om onze twee-is-nee peuter bezig te houden. De dierentuin heeft  genoeg vermaak. Al vonden de dieren het afgelopen maandag veel te grijs weer, denk ik. Ze zaten vooral in hun hokken en waren niet zo goed te zien. Behalve de ijsberen, maar die zijn altijd fanatiek bezig (ik denk dat die het hoogste salaris krijgen van alle dieren. Ze vermaken de mensen zo goed).

Gelukkig is er een binnenspeeltuin die bij de meeste kinderen favoriet is. En daar staat een grote glijbaan. Voor de veiligheid kan je er als tweejarige nog niet op. De treden zijn te hoog. Maar zeg dat niet tegen onze peuter. Hij moet en zal naar boven. Zijn broer van drie kan het toch ook. En ik maar aanmoedigen: ‘Ga maar, ik denk dat je het wel kan. Gewoon proberen. Dan kom je er wel.’ En me een klein duwtje onder zijn luier kwam hij boven. Trots gleed hij weer terug.

Zou God ook niet op die manier met ons bezig zijn? Hij ziet hoe wij proberen om vanuit de aarde contact met hem te maken. Hij roept naar ons. Toe maar, kom maar. Probeer het maar. Je kan het. En met een klein duwtje lukt het: naar boven gaan. 

Binnenkort gaat ik verder op mijn nieuwe website: www.cpieterboth.nl

Mijn koffieapparaat ging kapot

Deze week begaf mijn koffieapparaat het. Vijf jaar heeft hij me dag (en nacht) van koffie voorzien. Ik ben de enige in huis die koffie drinkt, dus het is echt mijn apparaat. Hij had de laatste tijd al vaker kuren, maar tot nu toe kreeg ik hem elke keer aan de praat. Het is zo’n espresso apparaat dat ter plekke de bonen maalt en daar koffie van zet. Verser dan deze koffie is eigenlijk niet mogelijk. Een dag beginnen met een kopje uit dit apparaat verlicht de hele dag. Sinds ik deze koffie drink proef ik steeds meer het verschil met instantkoffie of ‘koffie’ uit een senseo apparaat. Ik drink het nog wel als ik het krijg voorgezet, maar ik denk altijd: het is geen echte koffie. Als je echte koffie hebt geproefd, dan weet je hoe het bedoeld is. Ik heb gelijk maar een nieuw apparaat gekocht, zodat ik maar een avond zonder echte koffie zat. Ik hoop weer een paar jaar vooruit te kunnen.

Misschien is het met geloven ook zo. Het verlicht het hele leven, omdat je bij alles wat je doet weet dat God met liefde toekijkt. Dat verandert het leven. Als je dat weet dan wil je niet anders meer. Je proeft dat het leven anders  misschien wel minder echt is. In ieder geval minder smaakt. 

Maeslantkering

Natuurlijk ging ik ook kijken vorige week. Zo vaak gaat hij niet dicht. Ik woon niet voor niets in dit deel van Nederland. Er waren meer bezoekers trouwens. Vanaf het begin van de landtong bij Rozenburg was het file rijden. Honderden mensen wilden wel zien hoe een gesloten Maeslantkering eruit ziet. En het was imposant. Midden in de Nieuwe Waterweg twee gigantische staalconstructies die het water tegenhouden. Op luchtfoto’s kan je het effect zien. Voor de kering is het water wild en onstuimig. Daarachter is het rustig. Het was deze keer niet eens per se nodig, maar toch ging hij dicht, omdat ze wilden kijken hoe de kering zich houdt onder stormomstandigheden. Ik was onder de indruk van het vermogen van de ingenieurs van Nederland. Het lukt ze toch maar om het achterland te beschermen voor het water van de zee.

Die kering laat wel iets zien van Jezus. Als het leven ruig tekeer gaat, dan wordt het leven bedreigd. Achter wie of wat kan je dan schuilen? Wie zorgt ervoor dat de storm tot rust komt of in ieder geval geen vat heeft op je geluk? Vanuit de hemel is Jezus naar de aarde gekomen om mijn leven te beschermen. Ik ben onder de indruk van het vermogen van Gods liefde. Het lukt Hem toch maar om mijn leven te dragen.