Pasen is niet uit te leggen

Elke week schrijf ik een blogje over iets uit het dagelijkse leven en dat probeer ik dan te verbinden met wat ik geloof. Als je terugleest in mijn blogjes dan kan je zelf bekijken of dat lukt of niet.

Deze week lukt het niet. Dat komt door Pasen. Dat feest is zo groot en bijzonder, dat alle voorbeelden uit ons leven niet bij machte zijn om iets zinnigs over dit feest te zeggen. Pasen is te groot en mijn leven te klein om echt bij elkaar te passen.

Zo zou ik kunnen vertellen dat het lente wordt. Dat alles weer gaat groeien en dat Jezus op diezelfde manier leven geeft. Maar de kracht van de opstanding is veel groter dan het ritme van de seizoenen. Want met Pasen wordt het kwaad overmeestert.

Ik zou het kunnen hebben over de geboorte van een kind (ik was deze week op kraamvisite!). Maar Christus geeft ons niet alleen het leven, hij overwint ook de dood. Hij geeft niet alleen het leven, hij herstelt het ook.

Ik zou het kunnen hebben over de momenten dat ik mijn wensen opzij zet, omdat ik vader moet zijn voor mijn kinderen. Maar nee, dat is geen opoffering zoals God dat doet. Dat hoort gewoon bij het leven.

Er is niets dat Pasen uit kan leggen.

dit blog gaat verder op www.cpieterboth.nl

Leve de afwasmachine

Ooit kocht ik voor het eerst een afwasmachine. Daar droomde ik al jaren van. Want afwassen, daar had ik in mijn jeugd een enorme hekel aan gekregen. Dat gepruts in een bak met een borstel. Dat voorspoelen of dat boenen op vet. Nee, het was mijn hobby niet, dat afwassen.

Ik weet nog goed dat ik hem voor de eerste keer aanzette. Helemaal volgestouwd met vieze bordjes en bekertjes. En dan het blokje erbij en aanzetten. Ik heb er maar een stoel bij gepakt en een uur naar het snorren van het apparaat geluisterd. Zo, daar wordt gewerkt en ik zit er lekker bij. Wat mij betreft een lintje voor de uitvinden van de afwasmachine. Ik heb ook nog een tip voor een volgende uitvinding: een apparaat dat ook zichzelf kan inladen en uitpakken.

Volgende week is het de goede week. De week waarin volgelingen van Jezus stilstaan bij zijn lijden en sterven. Er zijn allerlei indrukwekkende beelden in de bijbel om uit te leggen waarom dat nodig was. Een van die beelden is dat God op die manier het kwaad van deze wereld wegwast. Het lukte mensen maar niet om dat zelf te doen. Daar was Jezus voor nodig. Hij is Gods afwasmachine.

Op de fiets

Deze week ben ik op de fiets naar Rijnhaven gefietst vanuit Spijkenisse. Een van onze kinderen zit daar op school, op de Passie. Vanaf nu gaat hij op de fiets en de eerste keer ben ik meegefietst. Van te voren dacht ik dat we bij elke boom zouden moeten stoppen. Als je met de auto gaat heb je voortdurend stoplichten. Maar dat viel reuze mee. Overal prachtige fietspaden waardoor we flink door konden fietsen. En waar de auto’s moesten stoppen voor rode lichten, konden wij vaak met een boogje eromheen. In een klein uurtje waren we er. En terug deed hij het in vijftig minuten. Prachtig dat beleid om het fietsen aantrekkelijk te maken. En dan ook nog heel wat fietspaden met prachtig asfalt, zodat je soepel over het wegdek zoeft. Wil je een Nederlands stad leren kennen, pak de fiets! O ja, ik was wel zo lui om terug lekker de metro te nemen.

Jezus is Gods’ fietspad. God zelf kan je natuurlijk niet zien. De onzichtbare God woont ver weg in de hemel. Die is onbereikbaar. Om toch God te kunnen kennen, is Jezus naar deze aarde gekomen. Dat was volgens het beleid van God. Zo kan je makkelijk met God omgaan. Jezus laat ons zien hoe mooi en liefdevol God is. Hij is Gods’ fietspad.  

Deze blog gaat verder op www.cpieterboth.nl

Kindervoetjes in mijn schoenen

Als onze peuters mijn schoenen zien dan vliegen ze erheen. Eerst wordt het eerste beentje in een schoen geschoven en daarna het andere beentje. Het maakt niet uit of ze zelf schoenen aanhebben of niet. Ze passen er gewoon in. En dan komt het lopen. Vol verwondering stappen ze rond.  Voetje voor voetje door de woonkamer. ‘Kijk eens, papa, jouw schoenen. Ik lijk op jou.’ Zou dat het zijn dat die schoenen als een magneet op hen werken? Dat ze zo graag op hun vader willen lijken. Dat zou wel verklaren waarom onze tieners die neiging helemaal niet meer hebben. Die weten heel goed dat ze beter zichzelf kunnen zijn. Maar laat die peuters nog maar lang genieten van mijn schoenen.

Als God de mensen maakt dan worden ze gemaakt naar het beeld van God. Een van die prachtige uitspraken uit de bijbel. Het is een uitnodiging voor de mensen om God te weerspiegelen in hun leven. Als wij door God gevormd worden zet God zijn schoenen klaar. Hij hoopt dat wij in die schoenen stappen en door deze wereld gaan en daarbij vol verwondering om ons heen kijken. En dan proberen om net zoveel lief te hebben en goed te doen als God.

Gods schoenen passen wonderlijk goed.

deze blog gaat verder op www.cpieterboth.nl