Langs het bos

Het is ’s avonds iets langer licht. Ook is er heel soms een avond dat ik thuis ben. Die twee dingen bij elkaar betekenen dat ik ’s avonds kan hardlopen. Meestal loop ik naar de rand van Spijkenisse. Daar kan je mooi lopen en in de schemering staan ze meestal tussen de bomen: een paar reeën. Rustig grazen ze het gras. Ze zijn wel wat verkeer gewend. Meestal zwaai ik even naar ze en zij bewegen hun kop als teken van groet. Mijn avond is weer goed. Zeker als ik ook nog wat hazen zie rennen. De ijsvogel die ook ergens rondvliegt hoort bij de zeer zeldzame verrassingen bij een rondje hardlopen. Dan kan de hele maand niet meer stuk.

Ik vind het mooi om te zien hoe die dieren zich aanpassen aan een leven zo dicht bij de mensen. Ze schrikken niet van loslopende honden, rondrennende mensen en sjezende scooters. Rustig grazen ze in de avondschemering hun eten bij elkaar. Hoe kan het toch dat dieren zo zichzelf kunnen aanpassen aan de omstandigheden?

Ik zie er de kracht van God in. Die heeft de wereld zo gemaakt dat de natuur zich aan kan passen en telkens weer mogelijkheden ziet om in leven te blijven. Een teken van Pasen.

Dit blog gaat verder op mijn nieuwe website cpieterboth.nl
\

Hallejuja

Op Eerste Paasdag werd ik om vijf  uur wakker van onze jongste peuter. Om te voorkomen dat iedereen wakker werd, nam ik hem mee naar beneden. Samen stonden we voor het raam. Heel in de verte kwam een lichtstraaltje naar beneden. Ik beeldde me in dat er vrouwen voorbij liepen, verdrietig en met een kruikje in hun handen. Naar het graf van Jezus. En dat ze iets later terugkwamen, blij dansend en zingend. Want de Heer was opgestaan. Als ze terug zouden zijn gekomen, heb ik het niet meer gezien. Want toen sliep ik weer.

Op Eerste Paasdag kwam ik om half acht beneden. Ik hoorde mijn vrouw nog zeggen: ‘Je weet wat je moet zeggen!’ Onderaan stonden onze  twee peuters en het eerste dat ze zeiden was: ‘De Heer is waarlijk opgestaan, hallejuja’. (twee keer de l in een woord is erg moeilijk). Dat hielden ze een groot gedeelte van de dag vol bij iedereen die ze tegenkwamen.

Deze donderdag leidde ik een paasviering in een verzorgingshuis. We lazen hoe de engelen tegen de vrouwen zeiden dat Jezus was opgestaan. Op dat moment schreeuwde een van de aanwezigen keihard ‘Yeah’ door de zaal waarop de rest instemmend knikte.

Pasen is een feest voor iedereen die als een kind vol verbeelding gelooft. Hallejuja.

Dit blog is ook te volgen via mijn website cpieterboth.nl