Het is ’s avonds iets langer licht. Ook is er
heel soms een avond dat ik thuis ben. Die twee dingen bij elkaar betekenen dat
ik ’s avonds kan hardlopen. Meestal loop ik naar de rand van Spijkenisse.
Daar kan je mooi lopen en in de schemering staan ze meestal tussen de
bomen: een paar reeën. Rustig grazen ze het gras. Ze zijn wel wat verkeer
gewend. Meestal zwaai ik even naar ze en zij bewegen hun kop als teken van
groet. Mijn avond is weer goed. Zeker als ik ook nog wat hazen zie rennen. De
ijsvogel die ook ergens rondvliegt hoort bij de zeer zeldzame verrassingen
bij een rondje hardlopen. Dan kan de hele maand niet meer stuk.
Ik vind het mooi om te zien hoe die dieren zich aanpassen
aan een leven zo dicht bij de mensen. Ze schrikken niet van loslopende honden,
rondrennende mensen en sjezende scooters. Rustig grazen ze in de avondschemering
hun eten bij elkaar. Hoe kan het toch dat dieren zo zichzelf kunnen aanpassen
aan de omstandigheden?
Ik zie er de kracht van God in. Die heeft de wereld zo
gemaakt dat de natuur zich aan kan passen en telkens weer mogelijkheden ziet om
in leven te blijven. Een teken van Pasen.
Dit blog gaat verder op mijn nieuwe website cpieterboth.nl
\
Geen opmerkingen:
Een reactie posten